Nieuws

In aflevering 13 van JV 6 noten. Willem Hutten bespreekt het arrest Torubarov van het HvJEU, welke gaat over de bevoegdheid van rechterlijke instanties om zelf in asielzaken te voorzien door zelfstandig een asielvergunning te verstrekken. Maarten den Heijer geeft uitleg bij een uitspraak van de ABRvS over asielaanvragen door Ahwazi, en het doortrekken van het discretieverbod naar asielaanvragen op grond van politieke overtuiging. Marcelle Reneman gaat in op een arrest van de ABRvS over het meenemen van asielmotieven in beroep. Hans Balfoort bespreekt ook een arrest van de ABRvS, waarbij het begrip 'verlopen' in de zin van de Dublinverordening centraal staat. Pieter Boeles geeft commentaar bij een uitspraak van de rechtbank Rotterdam over een intrekking Nederlanderschap en het beschikken over rechtmatig verblijf. Tenslotte een noot van René de Groot bij een uitspraak van het Gemeenschappelijk HvJ van Aruba, Curaçao, Sint Maarten en van Bonaire, Sint Eustatius en Saba, waarbij hij ingaat op de relatie tussen vaderlijke erkenning en (het verliezen van) Nederlanderschap.

De ABRvS heeft op 9 oktober 2019 in navolging van haar uitspraak van 30 april j.l. over het zaakverloopregister (ve19001280) geoordeeld dat voor belangstellenden het Uitsprakenregister asiel & bewaring geen toereikende wijze is om uitspraken openbaar te maken omdat het register geen inhoudelijke informatie bevat, zodat niet gericht een specifieke uitspraak kan worden opgevraagd. Terugkeer naar de oude manier van uitsprakenzittingen is wel een adequate methode.

De ABRvS heeft op 25 september vragen gesteld aan het HvJEU over de Verblijfsrichtlijn. Wanneer is een besluit uitgereikt aan een EU-burger om Nederland binnen 28 dagen te verlaten uitgewerkt? Is dat al uitgewerkt wanneer hij binnen de termijn Nederland heeft verlaten? En zo ja, heeft die persoon dan bij terugkeer opnieuw legaal verblijf o.g.v. art. 6 Verblijfsrichtlijn of kan hij dan in bewaring worden gesteld? En als het besluit niet direct is uitgewerkt op het moment dat een EU-burger het land verlaat, hoe lang moet hij dan buiten Nederland blijven?

Aflevering 8 van de A&MR is verschenen, met hierin onder andere een artikel van Annemarie Busser, Revijara Oosterhuis en Tineke Strik, waarin zij de detentie-omstandigheden onder het huidige regime en onder het nieuwe wetsvoorstel toetsen aan internationale normen. Daarnaast worden in de Kroniek toelatingsgronden asiel de nieuwste ontwikkelingen besproken door Sadhia Rafi. Verder bespreekt Willem Hutten de uitspraak van HvJEU Y.Z. e.a., bespreekt Daan Bes de vraag of de Belastingdienst toeslagen mag terugvorderen wanneer de verblijfsvergunning van de toeslagpartner met terugwerkende kracht wordt ingetrokken en recenseert Carla van Os het UNHCR-rapport 'In de eerste plaats een kind'. De aflevering eindigt met een column van Daniël van der Ree, die concludeert dat ondanks een wetswijziging van 2017, waarin het niet langer verplicht is vergunninghouders urgentie te verlenen bij hun zoektocht naar een sociale huurwoning, het beleid van de meeste gemeenten niet is aangepast.

In aflevering 12 van JV drie noten. Annette Schrauwen bespreekt het arrest A van het HvJ EU welke gaat over de vraag of er een causaal verband is tussen geslaagde integratie in een gastland en de mate waarin betrokkenen banden onderhouden met het land van herkomst. Pieter Boeles gaat in zijn noot bij het arrest Vethanayagam e.a. van het HvJ EU over visumvertegenwoordiging in op wat nog de rol van de referent kan zijn en pleit voor onderzoek naar hoe de vertegenwoordigende (lid)staten omgaan met hun verantwoordelijkheid voor het bieden van een effectief rechtsmiddel. Nuttig hierbij zou een Europees netwerk van advocaten in visumzaken kunnen zijn, dat makkelijk te vinden is voor mensen die tegen de weigering van een visum willen opkomen. Tenslotte een noot van Paul Minderhoud bij drie uitspraken van de ABRvS over de rechtsvraag of een familielid van een Unieburger, niet zijnde een werknemer of zelfstandige, voldoet aan de middeleneis in art. 7 lid 1 onder b Verblijfsrichtlijn 2004/38, als hij geen beroep heeft gedaan op het socialebijstandsstelsel.

Een minderjarige asielzoekster heeft geen gehoorimplantaten gekregen, terwijl zij deze wel nodig had. De kinderombudsman verklaart haar klachten tegen het UMCG en betrokken overheidsinstanties gegrond. Ze roept op tot het opstellen van een richtlijn door medische en vreemdelingrechtelijke professionals over de medische behandeling van minderjarigen.

De ABRvS heeft vandaag een prejudiciëIe vraag aan het Hof van Justitie EU gesteld. Is de Terugkeerrichtlijn van toepassing bij bewaring van een derdelander die een asielstatus of subsidiairebeschermingsstatus heeft in andere EU-lidstaat en die geen gevolg geeft aan opdracht te vertrekken naar die lidstaat?

De vreemdelingenkamer van Rechtbank Rotterdam heeft in haar uitspraak van 1 augustus 2019 overwogen dat onder 'wettig ophouden' in de zin van art. 8 lid 1 Dublinverordening niet valt het zich wettig in Bulgarije gaan ophouden van de meerderjarige broer omdat Bulgarije verantwoordelijk is voor zijn asielverzoek en dat daarom zijn minderjarige broer B. ook kan worden overgedragen aan Bulgarije. De Staatssecretaris heeft de belangen bij verblijf in Nederland van de minderjarige broer onvoldoende betrokken. Het hoger beroep van de Staatssecretaris tegen deze uitspraak is op 26 augustus 2019 kennelijk ongegrond verklaart door de ABRvS. VK Utrecht en 's-Hertogenbosch hebben ook uitspraken van die strekking gedaan.

Dit meldt de IND in een nieuwsbericht over het eerder door de staatssecretaris aangekondigde, maar nog niet gepubliceerde beleid. Aanvragen voor een verblijfsvergunning op grond van een kinderbeschermingsmaatregel die vóór 1 oktober 2019 worden ingediend, zullen worden aangehouden tot het beleid in werking treedt. Invoering van dit nieuwe beleid hangt samen met de afschaffing van de discretionaire bevoegdheid.

In een Kamerbrief van 30 juli 2019 kondigt de SvJ&V, i.h.k.v. de eerdere afschaffing van de discretionaire bevoegdheid, aan twee nieuwe categorieën vreemdelingen aan te wijzen in het VV 2000. De eerste categorie betreft vreemdelingen die in aanmerking komen voor het zogenoemde getuigenbeschermingsprogramma. De tweede categorie betreft kinderen ten aanzien van wie de Kinderrechter een kinderbeschermingsmaatregel heeft opgelegd.