Nieuws

De ABRvS oordeelt dat de rechtbank terecht heeft overwogen dat het nationale overgangsrecht in de implementatiewet van 8 juli 2015 strijdig is met het overgangsrecht in de Procedurerichtlijn 2013/32.

De asielaanvraag van de vreemdeling ingediend op 17 maart 2015 is niet-ontvankelijk verklaard omdat Griekenland de vreemdeling als vluchteling heeft erkend.
1. Art. 30a lid 1 onder a Vw 2000 is, gelet op de implementatiewet van 8 juli 2015 (ve15001235), geen verlate implementatie van art. 25 van de oude Procedurerichtlijn 2005/85 maar een implementatie van art. 33 lid 2 onder a van de Procedurerichtlijn 2013/32, op de uiterlijk voorgeschreven datum (TK 2014/15, 34 088, nr. 3, blz. 8, 10 tot en met 13 en 48, ve14001812).
Nu de eerbiedigende werking ingevolge het nationale overgangsrecht, anders dan volgens het overgangsrecht in de Procedurerichtlijn, is beperkt tot aanvragen waarop vóór 20 juli 2015 een besluit is genomen, heeft de Rb (ve15002278) terecht overwogen dat het nationale overgangsrecht in strijd is met het overgangsrecht in de Procedurerichtlijn.
2. De SvV&J betoogt terecht dat hij ook bij toepassing van art. 30 lid 1 onder d Vw 2000, de aanvraag had moeten afwijzen. Gelet op art. 30a lid 2 Vw 2000, ingevolge welke bepaling een besluit om een aanvraag niet-ontvankelijk te verklaren voor de toepassing van het bepaalde bij of krachtens de Vw 2000 is gelijkgesteld met een afwijzing, is aannemelijk dat de vreemdeling niet is benadeeld door het gebrek. De Rb heeft niet onderkend dat zij aanleiding had moeten zien om dit gebrek te passeren met toepassing van art. 6:22 van de Awb.
Hoger beroep SvV&J kennelijk gegrond; vernietigt Rb Den Haag 1 december 2015, 15/19606 (ve15002278); beroep ongegrond.

Het is niet in strijd met het Handvest grondrechten EU om een asielzoeker, tegen wie een terugkeerbesluit en een inreisverbod zijn uitgevaardigd, op grond van art. 8 lid 3 onder e Opvangrichtlijn ter bescherming van de nationale veiligheid of openbare orde in bewaring te stellen.

In antwoord op de vraag van de ABRvS van 17 november 2015(JV 2015/354, ve15001975) verklaart het Hof (Grote kamer) voor recht:
Bij het onderzoek van art 8 lid 3, eerste alinea, onder e Opvangrichtlijn 2013/33/EU (...), is niet gebleken van feiten of omstandigheden die de geldigheid van deze bepaling in het licht van de artikelen 6 en 52, leden 1 en 3, van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie kunnen aantasten.
--- Coördinaten van de zaak HvJEU

JV 2016 afl. 2 van 5 februari 2016 met een annotatie is verschenen. De uitspraken en noot zijn in Migratieweb opgenomen.

De SvV&J heeft in het kader van een bewaringszaak ter zitting toegelicht dat het Marokkaanse consulaat in Rotterdam vanaf februari 2016 de presentaties in persoon zal hervatten.

Het betoog van eiser dat zicht op uitzetting binnen een redelijke termijn ontbreekt, slaagt niet. Uit de door verweerder overgelegde voortgangsgegevens van 19 januari 2016 blijkt dat verweerder op 23 juli 2015 een laissez-passeraanvraag heeft ingediend bij de Marokkaanse autoriteiten. Deze aanvraag is in onderzoek genomen en loopt. Verweerder heeft bij de inbewaringstelling van eiser op 7 november 2015 de aanvraag geactualiseerd.
Ter zitting is door verweerder in het kader van zicht op uitzetting medegedeeld dat op 12 januari 2016 door de Marokkaanse autoriteiten een LP is afgegeven ten behoeve van vrijwillige terugkeer en op 11 december 2015 een laissez passer ten behoeve van gedwongen terugkeer. Voorts is door verweerder toegelicht dat op 14 januari 2016 een kennismakingsgesprek met de nieuwe consul in Rotterdam heeft plaatsgevonden. In dit gesprek heeft het Marokkaanse consulaat te Rotterdam toegezegd de presentaties in persoon bij het consulaat in februari 2016 te hervatten. Verweerder is met betrekking tot de volgorde van de presentaties en de hoeveelheid vreemdelingen die worden gepresenteerd afhankelijk van de Marokkaanse autoriteiten. Beroep ongegrond.

JV 2016 afl. 1 van 15 januari 2016 met zeven annotaties is verschenen. De uitspraken en noten zijn in Migratieweb opgenomen.

Vanaf 18 januari 2016 is het bij alle rechtbanken mogelijk digitaal asiel- en bewaringszaken in te dienen. Bij 7 rechtbanken kon dit al. Vreemdelingenadvocaten zijn nog niet verplicht om hun zaak digitaal in te dienen.

Vanaf 18 januari 2016 is het bij alle rechtbanken mogelijk digitaal asiel- en bewaringszaken in te dienen. Bij 7 rechtbanken kon dit al. Vanaf maandag sluiten ook de rechtbanken Den Haag, Gelderland, Midden-Nederland en Rotterdam aan.
Vreemdelingenadvocaten zijn nog niet verplicht om hun zaak digitaal in te dienen. De advocatuur kreeg van de gerechten wel het advies de komende periode zoveel mogelijk 'vlieguren' in het digitaal procederen te maken.
Een half jaar nadat de benodigde wetgeving door het parlement is aangenomen, wordt het voor professionele partijen verplicht digitaal zaken in te dienen. De Tweede Kamer ging al akkoord met de wetsvoorstellen. Ze liggen nu in de Eerste Kamer. De datum van behandeling is nog niet bekend.
Lees hier antwoorden op veelgestelde vragen over het digitaal indienen van asiel- en bewaringszaken.
Bron: bericht in Nieuwsbrief de rechtspraak (rechtspraak.nl) dd. 14 januari 2016

Deze Eupdate, van de hand van Nejra Kalkan, de nieuwe secretaris van de Commissie Meijers, bespreekt in grote lijnen de voorstellen die de Europese Commissie op 15 december 2015 heeft gepresenteerd over o.m. de bewaking van de buitengrenzen en het hervestigen van vluchtelingen.

Vanaf 1 januari 2016 worden buitenlandse brondocumenten uit een groot aantal landen niet meer door de Nederlandse ambassades gelegaliseerd voor gebruik in Nederland. Dit gold sinds 1 april 2013 al voor vijf landen.

Op 21 december 2015 in de Staatscourant (nr. 46341) gepubliceerde Circulaire legalisatie en verificatie van buitenlandse bewijsstukken betreffende de staat van personen, alsmede de toepassing van DNA-onderzoek. De circulaire van 22 december 2010 (ve11000008) met de bijbehorende bijlagen wordt ingetrokken en vervangen.
Als gevolg van dit nieuwe beleid zullen documenten uit een groot aantal landen niet meer door de Nederlandse ambassades worden gelegaliseerd voor gebruik in Nederland. Het gaat om: Benin, Birma/Myanmar, Burkina Faso, Cambodja, Centraal Afrikaanse Republiek, Republiek Congo, Djibouti, Equatoriaal Guinee, Eritrea, Ethiopië, Filipijnen, Gabon, Gambia, Ghana, Guinee, Guinee-Bissau, Haïti, Ivoorkust, Kameroen, Kenia, Laos, Mali, Niger, Pakistan, Palau, Senegal, Sierra Leone, Sri Lanka, Togo, Tsjaad, Turkmenistan, Uganda, Vietnam en Zuid-Sudan. Vanaf 1 april 2013 legaliseerden de Nederlandse ambassades al niet meer voor de landen Afghanistan, Bangladesh, Democratische Republiek Congo, Dominicaanse Republiek en Nigeria.
--- Zie ook Nieuwsbericht website IND
Inwerkingtreding: 1 januari 2016

Als gevolg van het arrest K&A worden de kosten van het studiemateriaal en het examen verlaagd. Ook zal meer rekening worden gehouden met bijzondere individuele omstandigheden. Vooruitlopend op de nieuwe regelgeving hieromtrent wordt dit beleid per (WBV 2015/22) direct toegepast.

De SvV&J concludeert dat de startup- en zelfstandigenregeling niet goed op elkaar aansluiten. Om doorstroom te bevorderen wordt per 1 januari 2016 een 'verklaring van de facilitator' geïntroduceerd. Hiermee wordt het makkelijker om een vergunning voor arbeid als zelfstandige te krijgen.

Brief, mede namens de MvEZ waarin wordt ingegaan op de vraag of potentieel succesvolle startups meer ruimte nodig hebben om te kunnen groeien. De startup-regeling is op 1 januari 2015 geïntroduceerd en zodanig vormgegeven dat het fungeert als een voorbereidend jaar waarin de startup de gelegenheid heeft om van idee tot bedrijf te komen. De bedoeling is dat de startup na een jaar doorstroomt in de zelfstandigenregeling. Zoals aangegeven in de brief van 30 september 2015 (ve15001698) wordt de regeling verwelkomd en is er nationaal en internationaal veel belangstelling voor de regeling. Tot en met 26 november 2015 zijn er 90 aanvragen ingediend en zijn er ongeveer 20 verblijfsvergunningen verleend. Ongeveer 20 aanvragen zijn afgewezen en ongeveer 10 aanvragen zijn buiten behandeling gesteld of ingetrokken door de vreemdeling. Ruim 30 aanvragen zijn nog in behandeling.
Binnen de huidige regeling ontstaat er een gat tussen startup- en groeifase omdat de startup-verblijfsvergunning één jaar geldig is en de groeifase vaak pas twee jaar na de startup-fase begint. De zelfstandigenregeling sluit dus dus niet goed aan op de startup-regeling. Geconcludeerd wordt daarom dat aanpassing van de zelfstandigenregeling nodig is om doorstroom van startups in de zelfstandigenregeling te bevorderen. De voorwaarde voor de verblijfsvergunning als zelfstandige is dat er sprake moet zijn van een wezenlijk Nederlands belang. Of daarvan sprake is wordt getoetst aan de hand van een puntensysteem. De Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) adviseert hierover de IND en voert de toets aan het puntensysteem uit. Zonder een positief advies wordt geen verblijfsvergunning afgegegeven.
In het puntensysteem van de zelfstandigenregeling wordt een verklaring van de facilitator (ondersteuner/begeleider van de startup) geïntroduceerd. Een dergelijke verklaring kan worden afgegeven aan de startup als het begeleidingstraject naar tevredenheid is afgelegd. De verklaring levert vervolgens de basis voor de RVO om een positief advies te geven. Het VV 2000 wordt hierop aangepast en deze wijziging gaat in per 1 januari 2016.