Nieuws

Vanaf 1 januari 2016 worden buitenlandse brondocumenten uit een groot aantal landen niet meer door de Nederlandse ambassades gelegaliseerd voor gebruik in Nederland. Dit gold sinds 1 april 2013 al voor vijf landen.

Op 21 december 2015 in de Staatscourant (nr. 46341) gepubliceerde Circulaire legalisatie en verificatie van buitenlandse bewijsstukken betreffende de staat van personen, alsmede de toepassing van DNA-onderzoek. De circulaire van 22 december 2010 (ve11000008) met de bijbehorende bijlagen wordt ingetrokken en vervangen.
Als gevolg van dit nieuwe beleid zullen documenten uit een groot aantal landen niet meer door de Nederlandse ambassades worden gelegaliseerd voor gebruik in Nederland. Het gaat om: Benin, Birma/Myanmar, Burkina Faso, Cambodja, Centraal Afrikaanse Republiek, Republiek Congo, Djibouti, Equatoriaal Guinee, Eritrea, Ethiopië, Filipijnen, Gabon, Gambia, Ghana, Guinee, Guinee-Bissau, Haïti, Ivoorkust, Kameroen, Kenia, Laos, Mali, Niger, Pakistan, Palau, Senegal, Sierra Leone, Sri Lanka, Togo, Tsjaad, Turkmenistan, Uganda, Vietnam en Zuid-Sudan. Vanaf 1 april 2013 legaliseerden de Nederlandse ambassades al niet meer voor de landen Afghanistan, Bangladesh, Democratische Republiek Congo, Dominicaanse Republiek en Nigeria.
--- Zie ook Nieuwsbericht website IND
Inwerkingtreding: 1 januari 2016

Als gevolg van het arrest K&A worden de kosten van het studiemateriaal en het examen verlaagd. Ook zal meer rekening worden gehouden met bijzondere individuele omstandigheden. Vooruitlopend op de nieuwe regelgeving hieromtrent wordt dit beleid per (WBV 2015/22) direct toegepast.

De SvV&J concludeert dat de startup- en zelfstandigenregeling niet goed op elkaar aansluiten. Om doorstroom te bevorderen wordt per 1 januari 2016 een 'verklaring van de facilitator' geïntroduceerd. Hiermee wordt het makkelijker om een vergunning voor arbeid als zelfstandige te krijgen.

Brief, mede namens de MvEZ waarin wordt ingegaan op de vraag of potentieel succesvolle startups meer ruimte nodig hebben om te kunnen groeien. De startup-regeling is op 1 januari 2015 geïntroduceerd en zodanig vormgegeven dat het fungeert als een voorbereidend jaar waarin de startup de gelegenheid heeft om van idee tot bedrijf te komen. De bedoeling is dat de startup na een jaar doorstroomt in de zelfstandigenregeling. Zoals aangegeven in de brief van 30 september 2015 (ve15001698) wordt de regeling verwelkomd en is er nationaal en internationaal veel belangstelling voor de regeling. Tot en met 26 november 2015 zijn er 90 aanvragen ingediend en zijn er ongeveer 20 verblijfsvergunningen verleend. Ongeveer 20 aanvragen zijn afgewezen en ongeveer 10 aanvragen zijn buiten behandeling gesteld of ingetrokken door de vreemdeling. Ruim 30 aanvragen zijn nog in behandeling.
Binnen de huidige regeling ontstaat er een gat tussen startup- en groeifase omdat de startup-verblijfsvergunning één jaar geldig is en de groeifase vaak pas twee jaar na de startup-fase begint. De zelfstandigenregeling sluit dus dus niet goed aan op de startup-regeling. Geconcludeerd wordt daarom dat aanpassing van de zelfstandigenregeling nodig is om doorstroom van startups in de zelfstandigenregeling te bevorderen. De voorwaarde voor de verblijfsvergunning als zelfstandige is dat er sprake moet zijn van een wezenlijk Nederlands belang. Of daarvan sprake is wordt getoetst aan de hand van een puntensysteem. De Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) adviseert hierover de IND en voert de toets aan het puntensysteem uit. Zonder een positief advies wordt geen verblijfsvergunning afgegegeven.
In het puntensysteem van de zelfstandigenregeling wordt een verklaring van de facilitator (ondersteuner/begeleider van de startup) geïntroduceerd. Een dergelijke verklaring kan worden afgegeven aan de startup als het begeleidingstraject naar tevredenheid is afgelegd. De verklaring levert vervolgens de basis voor de RVO om een positief advies te geven. Het VV 2000 wordt hierop aangepast en deze wijziging gaat in per 1 januari 2016.

Anders dan eerder aangekondigd bestaat er niet langer overeenstemming over de aanpassing van het Verdrag. Reden hiervoor is aanvullende eis van Marokko om de reikwijdte van het verdrag uit te breiden naar de Westelijke Sahara.

JV 2015 afl. 16 van 11 december 2015 met vijf annotaties is verschenen. De uitspraken en noten zijn in Migratieweb opgenomen.

De commissie Wolfsen adviseert o.m. de raad voor rechtsbijstand samen te voegen met het Juridisch Loket, meer de regie te geven en de eigen bijdragen te laten innen. Die kunnen omlaag. Advocaten krijgen een rol in de eerste lijn, worden geacht een gemengde praktijk te voeren en mogen in een beperkt aantal rechtsgebieden op toevoeging werken. De puntentoekenning moet geëvalueerd worden.

De commissie heeft o.a. de uitgavenontwikkelingen in de gesubsidieerde rechtsbijstand van 2002 t/m 2014 onderzocht. De totale uitgaven (door het Ministerie) t.b.v. het stelsel van gesubsidieerde rechtsbijstand stegen tussen 2002 en 2013 van € 329 mio naar € 469 mio. De uitgaven van de raad voor rechtsbijstand (RvR) aan het stelsel namen toe van € 454 mio in 2009 naar € 496 in 2013. Vanaf 2013 dalen de uitgaven. In het asiel- en vreemdelingenrecht liepen de uitgaven in de onderzochte periode flink terug, met sterke schommelingen in het asielrecht.
De commissie benoemt acht ijkpunten voor een duurzaam stelsel en doet o.m. de volgende voorstellen:
In de eerste lijn moet de werkwijze veranderen, de kwaliteit van de hulp/bijstand worden versterkt en de regie worden verbeterd. Hiertoe moeten de RvR en het JL worden samengevoegd, met behoud van beide namen. De toevoeging voor lichte advieswerkzaamheden kan komen te vervallen. Daarvoor in de plaats komt het tegen een redelijke vergoeding verrichten van eerstelijnswerk door eerstelijnsadvocaten en medewerkers van het JL. Voor een eenvoudige behandeling in de eerste lijn betaalt een rechtzoekende in principe een eigen bijdrage, die te vergelijken is met de huidige eigen bijdrage voor een lichte adviestoevoeging.
Is tweedelijnshulp redelijk en noodzakelijk, dan kan de rechtsbijstandsverlener online een aanvraag indienen die de RvR v.z.v. nog nodig toetst. Bij verwijzing door een eerstelijns rechtsbijstandsverlener of JL-medewerker, neemt de RvR diens advies in beginsel over. Als een toevoeging wordt geweigerd en een rechtzoekende is het daarmee oneens, moet een snelle toets bij de Vzr mogelijk zijn, zonder hoger beroep.
Het is raadzaam te verkennen of de RvR contracten kan sluiten met (een collectief van) rechtsbijstandsverleners.
De deskundigheidseisen die op de verschillende rechtsgebieden aan rechtsbijstandsverleners worden gesteld zouden meer dan nu het geval is op een vergelijkbaar niveau moeten liggen en moeten gemiddeld genomen worden aangescherpt. De commissie beveelt aan het aantal rechtsterreinen waarin men actief mag zijn binnen het stelsel te limiteren. Het instrument van peer review dient voor de advocatuur te worden uitgebreid. Voorts wordt aanbevolen een periodiek, onafhankelijk onderzoek naar de kwaliteit van advocaten, waarvan de resultaten openbaar zijn.
De puntentoekenning, alsook de grens voor bewerkelijke uren, dient te worden geëvalueerd en waar nodig herijkt. Het is aan te bevelen een periodiek tijdschrijfonderzoek te organiseren.
De advocaat moet voor het verlenen van gesubsidieerde rechtsbijstand een redelijke vergoeding krijgen. De commissie komt een vergoeding van € 102,50 (excl. btw) per punt als redelijk voor. Al adviseert zij de huidige vergoeding niet te verlagen. Een gemengde praktijk moet het uitgangspunt zijn, met een mix van 75% van de declarabele uren op toevoeging en 25% voor betalende cliënten. De publieke financiering rechtvaardigt dat een plafond wordt gesteld aan de omzet die uit het stelsel kan worden verworven. Voorgesteld wordt een jaarlijkse 'cap' van 900 uren/punten. In de voorstellen van de commissie zijn ook in de eerste lijn advocaten werkzaam. Voor frequent voorkomende zaken in het eerstelijnswerk zal veelal een vaste vergoeding per dagdeel het meest doelmatig zijn. De vergoedingen zouden de ontwikkelingen van de ambtenarensalarissen moeten volgen.
Het incasseren van de eigen bijdragen en proceskostenveroordeling dient te worden ondergebracht bij de RvR. Het op gemeentelijk niveau vergoeden van de eigen bijdrage via de bijzondere bijstand is principieel onjuist.
Als sterke, onafhankelijke, regievoerende rechtsbijstandsorganisatie moet de RvR o.m. het overzicht houden over vraag en aanbod en de kwaliteit van de rechtsbijstand nauwlettend bewaken. Het is wenselijk dat de zelfstandige positie van de RvR juridisch wordt geaccentueerd en de RvR eigen budgettaire verantwoordelijkheid krijgt.

Kamerbrief met aankondiging invoering van een sporenbeleid bij de afhandeling van asielprocedures en over het wijzigen van termijnen bij aanvragen i.h.k.v. nareis. Onder meer zal bij evident kansrijke asielaanvragen in beginsel niet langer recht op gefinancierde rechtsbijstand bestaan.

Gelet op de door de vreemdeling overlegde stukken had de Staatssecretaris beter moeten motiveren dat de overdracht niet in strijd is met art. 3 EVRM, in het bijzonder waar het de opvangcapaciteit, leefomstandigheden en de procedure in Hongarije betreft.

De Staat is niet verplicht om niet rechtmatig in Nederland verblijvende meerderjarige vreemdelingen onvoorwaardelijke opvang te bieden. In beginsel kan de opvang in een vrijheidsbeperkende locatie. Behoudens bijzondere omstandigheden mag daarbij worden geëist dat de vreemdeling meewerkt aan zijn vertrek.

De MvV&J kondigt drie maatregelen aan waardoor houders van een asielvergunning en hun nagereisde gezinsleden hun verblijfsvergunning eerder zullen verliezen na een veroordeling voor een misdrijf.