Nieuws

De ABRvS heeft op 2 april 2021 in drie uitspraken overwogen dat er op dit moment geen zicht op uitzetting is van vreemdelingen binnen een redelijke termijn naar Marokko. Zicht op uitzetting binnen een redelijke termijn is een voorwaarde om een vreemdeling in bewaring te stellen die geen recht op verblijf heeft in Nederland. Daar wordt volgens de ABRvS niet aan voldaan aangezien al over een periode van 16 maanden geen laissez passer is afgegeven, nodig voor het uitzetten van een vreemdeling. En er geen concrete aanknopingspunten zijn die de verwachting rechtvaardigen dat vreemdelingen met de Marokkaanse nationaliteit op korte termijn weer met een door de Marokkaanse autoriteiten afgegeven laissez-passer kunnen worden uitgezet naar Marokko. Dat betekent dat de bewaring van deze vreemdelingen vandaag wordt opgeheven.
---  Zie ook Persbericht ABRvS 

Het op 23 maart jl. door de ACVZ gepresenteerde advies 'Inburgeren is geen bijzaak. Advies over marktwerking en de kwaliteit van het inburgeringsonderwijs' gaat in op rol van private actoren in het migratiedomein. De belangrijkste aanbeveling die de ACVZ doet is dat inburgeringsonderwijs onderworpen zou moeten worden aan toezicht door de Onderwijsinspectie.

In deze aflevering een noot van Mark Klaassen bij het arrest TQ van het HvJ EU over de waarborgen die gelden bij het nemen van een terugkeerbesluit tegen een alleenstaande minderjarige vreemdeling. Vervolgens vijf noten bij Afdelingsuitspraken: Ellen Nissen en Ali Mohammad over de terugbetalingsverplichting van een lening bij het niet voldoen aan de inburgeringsplicht en de juridische betekenis van de brieven van DUO en veel aandacht voor het rechtszekerheidsbeginsel. Karin de Vries bespreekt een vervolg uitspraak van de Afdeling waarin de Minister dit keer wel motiveert waarom niet-asielgerechtigde inburgeraars niet in aanmerking komen voor kwijtschelding van een lening en waarom zij anders behandeld worden dan asielgerechtigden. Hermie de Voer bij een intrekking Nederlanderschap, na elf jaar, van een echtpaar met tevens de Iraanse nationaliteit wegens opgave onjuiste identiteitsgegevens bij naturalisatie en de gevolgen die niet kenbaar in de Unierechtelijke evenredigheidsbeoordeling zijn betrokken. René de Groot eveneens bij een intrekking Nederlanderschap, maar nu wegens verzwijging van deelname aan genocide in Rwanda bij de naturalisatie. De deelname is gebaseerd op een vermoeden. Is dat voldoende? Volgens de Afdeling wel en is er sprake van een acte claire. Een rechtbank heeft zelf in een zaak voorzien omdat de procedure te lang heeft geduurd. De Afdeling wijst deze tot parel van Middelburg gedoopte uitspraak terug naar de rechtbank, volgens Willem Hutten levert dit nog wel wat nationale en Europeesrechtelijk vragen op. Tenslotte een noot van Conny Rijken bij een uitspraak van VK 's-Hertogenbosch over de overdracht op grond van Dublin van een vreemdeling die stelt slachtoffer te zijn van mensenhandel en de prejudiciële vragen die VK Zwolle hierover heeft gesteld aan het HvJEU.

Aflevering 2021-2 van A&MR is vandaag verschenen, vol met artikelen over uiteenlopende onderwerpen:
* Esther Schoneveld bespreekt de beslispraktijk van de Visadienst tijdens de coronacrisis (ve21000583).
* Lianne Hooijmans legt het onderscheid tussen risicogroepen en kwetsbare minderheidsgroepen uit (ve21000584).
* Sabine Leermakers, Sjoerd van Bemmel en Frank Noteboom van het Centrum tegen Kinderhandel en Mensenhandel (CKM) voerden onderzoek uit naar de waarde van forensisch medische rapportages in zaken van slachtoffers van mensenhandel (ve21000585).
* Michiel Kruyt vergelijkt de migratieparagrafen van de verkiezingsprogramma's (ve21000586).
* Stefan Kok en Sabaoon Pamir bespreken de prejudiciële vragen van Rechtbank Haarlem van 19 oktober 2020 (ve21000589).
* Verder in dit nummer de Kroniek inburgering 2018-2020 van Ricky van Oers (ve21000587), een bespreking van het REMAP rapport over mensenrechten in het Europese migratiebeleid door Karin Zwaan (ve21000588), een advies van Anna Chatelion Counet en Nadine Imminga over hoe kan worden onderbouwd dat statushouders niet kunnen terugkeren naar Griekenland (ve21000590), een redactioneel van Taco Groenewegen over de Toeslagenaffaire (ve21000581) en een column van Amélie Poméon (ve21000591).

In deze aflevering met 21 uitspraken en 9 noten maar liefst drie rechtbanken die prejudiciële vragen hebben gesteld aan het HvJEU. De noten zijn van: Evelien Brouwer bij een HvJEU arrest over rechtsbescherming als een lidstaat een visum weigert op grond van een bezwaar van een andere lidstaat; Lieneke Slingenberg bij een HvJEU arrest over toegang tot de arbeidsmarkt voor asielzoekers; Mirjam van Riel bij een Afdelingsuitspraak over een opvolgende mvv aanvraag nareis van een ondertussen meerderjarige vreemdeling; Anna Chatelion Counet bij een Afdelingsuitspraak over een asielaanvraag van een in Nederland geboren baby; Marieke van Eik en Marq Wijngaarden bij een Afdelingsuitspraak over vreemdelingen op wie art. 1F onder a Vv van toepassing is en de rol van het Unierechtelijke actualiteitsbeginsel van de Terugkeerrichtlijn en het doel van art. 1F Vv.; Karen Geertsema bij de Afdelingsuitspraken over de beslistermijn in de asielprocedure naar aanleiding van de coronamaatregelen; Mark Klaassen bij een Afdelingsuitspraak over Dublinoverdrachten en de rol van het belang van het kind hierbij; René de Groot bij de Afdelingsuitspraken over de intrekking van de Nederlandse nationaliteit van een Syriërganger en een noot van Marjon Peeters bij een rechtbank uitspraak over een beroep op een informatiebericht IND/SUA over zaken van ouderen die zich in een laatste levensfase bevinden en of die moeten worden voorgelegd aan de Commissie Schrijnende Zaken.

Het Hof van Justitie EU heeft op 24 februari 2021 in de zaak M e.a. geoordeeld, dat de Terugkeerrichtlijn er niet aan in de weg staat dat vreemdelingen, die in een andere lidstaat een asielvergunning hebben en zijn opgedragen Nederland onmiddellijk te vertrekken terwijl een terugkeerbesluit niet mogelijk is, in bewaring worden gesteld met het oog op gedwongen terugkeer naar de lidstaat waar zij een asielvergunning hebben.

Vanaf 18 februari 2021 zijn landenrapporten voor iedereen toegankelijk. De beslissing om landeninformatie voortaan gedeeltelijk openbaar te maken, vloeit voort uit het rapport 'Wegen en weten' van de ACVZ van 2020. De SvJ&V stemde hier vervolgens mee in. De landenrapporten van de IND, die worden gebruikt bij de beoordeling van een asielaanvraag, bieden inzicht en overzicht van de situatie in een specifiek land.

De Rechtspraak heeft daarvoor enkele aanpassingen gedaan in de bestaande systemen. In tegenstelling tot asiel- en bewaringszaken procederen advocaten niet verplicht digitaal in reguliere vreemdelingenzaken. In de loop van dit jaar worden ook de eerste civiele en bestuursrechtelijke procedures digitaal toegankelijk volgens het Basisplan Digitalisering. Uiteindelijk gaan ook vreemdelingenzaken over naar die nieuwe manier van digitale toegang en stopt de Rechtspraak met het oude ‘KEI-systeem’ voor die zaken.

In afl. 2 drie noten bij uiteenlopende onderwerpen. Van Maarten den Heijer bij het arrest EZ van het HvJEU over hoe een Syrische dienstweigeraar, die geen nationale mogelijkheden heeft om de dienstplicht te weigeren, aannemelijk moet maken gewetensbezwaard te zijn. Paul Minderhoud over de uitleg van het HvJEU in VR van de gelijke behandelingsbepaling van de Langdurigingezetenenrichtlijn in geval van recht op gezinsbijslag voor gezinsleden van een langdurig ingezetene die buiten de EU verblijven. En van Viola Bex-Reimert bij een Afdelingsuitspraak over het uiterlijk in de bezwaarfase stukken overleggen en de rol van 3:2, 4:2 lid 2 Awb en het stellen van een termijn voor het overleggen van de stukken hierbij.

De vreemdelingenkamer van rechtbank Zwolle heeft op 28 januari 2021 in een zaak over een asielverzoek die op grond van de Dublinverordening door Italië behandeld moet worden en waar de vreemdeling in Nederland een melding heeft ingediend slachtoffer te zijn van mensenhandel, het HvJEU prejudiciële vragen voorgelegd. De vragen gaan over de aanvang, duur en einde van de gegarandeerde bedenktijd in art. 6 lid 1 Mensenhandelrichtlijn 2004/81 nu Nederland heeft verzuimd dit te implementeren in nationale regelgeving. Tevens wil de rechtbank uitleg over het begrip 'verwijderingsmaatregelen' in art. 6 lid 2 van de richtlijn. Staat art. 6 lid 2 in de weg aan een overdrachtsbesluit gedurende bedenktijd of voorbereiding of uitvoering van een overdrachtsbesluit?