Nieuws

Werkinstructies die slechts door mededeling op een website bekend zijn gemaakt zijn alleen al daarom geen recht i.d.z.v. art. 1.27 Vb 2000. Dit volgt uit een Afdelingsuitspraak in een nareis zaak van 15 april 2019. In die zaak ging het om de vraag of de oude dan wel de actuele IND-Werkinstructie van toepassing is. Hoewel geen sprake is van recht in vorenbedoelde zin kan de SvJ&V onder omstandigheden o.g.v. het vertrouwens- en gelijkheidsbeginsel toch gehouden zijn een niet meer geldende werkinstructie toe te passen, aldus de Afdeling. 

Tegelijk met deze afschaffing is in het Vb 2000 geregeld dat de IND bij eerste reguliere aanvragen die in Nederland worden ingediend,  al meteen beoordeelt of sprake is van een schrijnende situatie. Het oude recht blijft van toepassing op eerder ingediende aanvragen waarbij een beroep is gedaan op de discretionaire bevoegdheid en op verblijfsvergunningen verleend i.h.k.v. BREXIT.

In aflevering 5 zijn zeven noten verschenen. Waaronder een noot van David Kuiper bij het arrest M.A. e.a. van het EHRM over rechtsmiddelen tegen toegangsweigering asielzoeker en het ontbreken van schorsende werking van beroep en de nationale implicaties van het arrest; Een noot van René de Groot bij het arrest van de Hoge Raad over erkenning buitenechtelijke kinderen en de persoonlijke betrekking man en kinderen op moment erkenning en een noot van Pieter Boeles over opheffing ongewenstverklaring familielid Unieburger met Belgische EU-verblijfskaart om voor korte perioden in Nederland te kunnen verblijven en de toets aan art. 5 Verblijfsrichtlijn.

De Afdeling heeft op 3 april twee overzichtsuitspraken gedaan over de toepassing van artikel 91, tweede lid, van de Vreemdelingenwet. Hierin wordt ingegaan op de bestaansreden van het instrument van de verkorte motivering, welk soort zaken zich hiervoor lenen, de verschillende typen van motiveringen die zij in haar uitspraken gebruikt en de manier waarop uitspraken bij de Afdeling intern tot stand komen.

In het aprilnummer van A&MR een diepgravend hoofdartikel van Pieter Boeles waarin hij beargumenteert dat de minister een verblijfsvergunning alleen met terugwerkende kracht zou moeten kunnen intrekken als de vergunninghouder er niet op mocht vertrouwen dat hij de vergunning zou houden. Verder een afscheidsinterview met scheidend SMN-directeur Heleen de Jonge van Ellemeet. In de vaste rubrieken aandacht voor de belangenafweging bij de verwijderingsmaatregel tegen een Unieburger, de kroniek toelatingsgronden asiel en de vraag of een Marokkaan zonder verblijfsvergunning in Nederland een echtscheidingsverzoek kan indienen. 

Aflevering 4 bevat vijf noten bij Afdelingsuitspraken en twee bij Rb uitspraken. Van Karen Geertsema een noot over verkorte afdoeningen in bekeringszaken; van Martijn Stronks over de potentiële toegang tot een veilig derde land; van Tineke Strik over het recht op gezinshereniging van een asielstatushouder die die vóór zijn vertrek naar Nederland niet meer met zijn echtgenote en van Marq Wijngaarden over schorsing van het inreisverbod bij tussentijdse inreis. Frans Fonville besteedt aandacht aan de vraag of bewaring noodzakelijk is met het oog op het verkrijgen van gegevens die nodig zijn voor de beoordeling van de asielaanvraag. Verder een noot van Hemme Battjes bij een Rb uitspraak waarin groepsvervolging wordt aangenomen voor actieve HDP-leden en tenslotte een noot van Corrien Ullersma over de moeilijkheid bij het afhalen van een mvv in landen waar geen Nederlandse ambassade is.

Met het oog op een mogelijk No Deal - scenario is de IND op 13 maart gestart met het verzenden van tijdelijke verblijfsvergunningen aan VK-onderdanen en hun familieleden. Deze zijn geldig tijdens de overgangsfase 29 maart 2019 - 1 juli 2020. In een begeleidende brief staat uitleg over het gebruik ervan en de veranderende situatie. Verspreid over de overgangsperiode zal de IND uitnodigingen versturen om een definitieve verblijfsvergunning aan te vragen.

Het Hof van Justitie EU heeft in Y.Z. e.a. bepaald dat de status van lang ingezetene niet mag worden behouden indien wordt vastgesteld dat die status op frauduleuze wijze is verkregen. Volgens het Hof is het van belang dat de lidstaten fraude op een efficiënte manier kunnen bestrijden door die status in te trekken als hij op fraude berust, dit mede gelet op de uitgebreide rechten die aan de status van langdurig ingezetene zijn verbonden. Het Hof oordeelt dat niemand het recht heeft op handhaving van de rechten die hij door middel van fraude heeft verworven, ongeacht of die fraude door hemzelf is gepleegd en ongeacht of hij daarvan op de hoogte is.

Het Hof van Justitie EU verklaart zich bevoegd vragen van de Rb Haarlem te beantwoorden in een zaak waarin gezinshereniging van een Eritrese minderjarige vreemdeling bij een tante was afgewezen omdat geen officiële bewijsstukken van het overlijden van de biologisch ouders waren overgelegd en het beroep op bewijsnood ongegrond was verklaard met alleen een verwijzing naar algemene informatie over het land van herkomst. Het Hof overweegt dat dit niet in overeenstemming is met art. 11 lid 2 Gezinsherenigingsrichtlijn nu hiermee geen rekening is gehouden met de concrete situatie van de gezinshereniger en de minderjarige en met de bijzondere problemen waarmee zij vóór en na hun vlucht uit het land van herkomst volgens hun zeggen zijn geconfronteerd.

Het Hof van Justitie EU heeft in Tjebbes e.a. overwogen dat het Unierecht zich niet verzet tegen het automatische verlies van de nationaliteit van een lidstaat en dus van het burgerschap van de Unie wanneer de effectieve band tussen de betrokken persoon en die lidstaat voor lange tijd is onderbroken, in casu 10 jaar verblijf buiten de EU. Het evenredigheidsbeginsel vereist echter dat de nationale voorschriften het mogelijk maken dat de gevolgen van het nationaliteitsverlies uit oogpunt van het Unierecht, van geval tot geval worden getoetst.